Pauline fortæller om sin erfaring som udvekslingsstuderende i pandemien

Pauline Clémentine Dano er en Rotary udvekslingsstuderende der kommer fra Mayenne, en lille by i det nordvestlige Frankrig. Hun har boet i Akueyri i det nordlige Island denne vinter og studerer ved gymnasiet der. På grund af pandemien har Pauline som andre Rotary udvekslingsstuderende oplevet den enorme “situation uden fortilfælde” som hun kommer nærmere ind på i den følgende kommentar. Hun har ønsket at skrive den på engelsk:

With her first host family: Askur Ari, Reynir Hjálmarsson, María Ásgeirsdóttir, Àsta Ninna and Pauline.
Rotary students have more than one host family during the year. Here is Pauline with her host parents no.2, Robert Duane Boulter and Inga Karlsdòttir.

2nd April 2020.

– So it’s my choice to stay in Iceland! A lot of other exchange students from my district in France decided to come back. But I think Iceland at this moment is safer. To be honest, sometimes it’s a little bit boring to not see all my friends which I would like to do, and they miss me, but I understand the situation and continue to see just one of my friends to limit the contact as much as I can.
My host family is really awesome with me and it’s thanks to them if the period of time is not so hard for me. But I’m switching Rotary families this Friday, we will see how it’s gonna be, but I’m sure my last family will also be awesome!

Young ladies at a junior college dance.

About the studies, so I’m in the old Akureyri junior college, in class 2.VX. I already have my final diploma in France, so to  study here is not a main goal for me. School was really to see my friends and work my Icelandic. I’m trying to follow the classes but for an exchange student who doesn’t understand Icelandic; well it’s really hard and also difficult to find the motivation to really work because I don’t have to. But I know from my friends the school is working pretty well with call conferences classes and a lot of projects. Some of them are really worried for the final exam and the shape it will take.

The online connections with family and friends have been actively used by Pauline during the pandemic.

Personally, I realized when the exchange students with AFS left, that I have to enjoy my exchange more, with a little or less focus on the school but more on my exchange. I’m always attempting in my class, at least I try because sometimes I’m really lost with all the mails in Icelandic. But also, I don’t want to bother my classmates so I’m not asking help to understand better, because for me it doesn’t matter to pass classes or not.

I do miss my family in France and it’s quite weird not to be with them in this situation, but I know they are not worried for me and they know I’m really good here. I call my parents  more often now than few months ago, but my exchange is in its last part so I know I’ll see them soon, hopefully, when the situation will be better about coronavirus in France. I’m also speaking a lot with my friends in France, and I miss them but I’m trying to focus more on my life here because, like I said, it’s the last part of the stay. I’m leaving in 2 months and a half. We are using every kind of social network and mostly WhatsApp with my parents.

Time for a couple of selfies with friends from school in Akureyri.

With my friends in Iceland we still are in contact of course but a little bit less. I understand because they have a lot of work to do! But Easter vacation is coming soon so we will have even more free time! We are doing some meetings online on Zoom for example. They use it for class meetings; it’s really good app. I continue to see one of my friends here and we are doing a lot of things like we went for a trip just the two of us one day to visit a little bit of Iceland, like Goðafoss etc… but without meeting anyone! I’m going out of my house a lot but always with the same person.

Icelandic “little sister” Ásta Ninna with Pauline.

Well it’s difficult to do activities right now in Akureyri because everything is closed, the swimming pool, ski station, library, coffee houses etc… I’m just jogging some time!

My exchange will still be the best experience in my life! It teaches me so much every day and I learn also from this situation! Of course, this coronavirus affected my exchange because I’m going out less and I’m not going to school or I don’t even have my volleyball practice, but it’s still awesome. One thing that going on an exchange year teaches you: it’s to stay positive and try to see the good things everywhere.

I have met extraordinary people and it’s not because I’m not seeing them now that it changes something. This situation motivates me to come back as soon as possible in Iceland! Why not next summer!

Yours, Pauline.

 

2/18 Ávarp Gunnars Snorra

Gunnar Snorri Gunnarsson, sendiherra.

Ávarp á stórtónleikum Rotary 7. janúar 2018

Kæra Vigdís, umdæmisstjóri, kæru Rotaryfélagar og aðrir gestir.
Gleðilega hátíð og gleðilegt nýtt ár.

Það er góður siður að staldra við af og til og tileinka tiltekna daga, mánuði, ár eða áratugi ákveðnum málefnum eða hópum. Það þýðir ekki að þessi málefni eigi að falla í þagnargildi þegar dagurinn, mánuðurinn, árið eða áratugurinn er liðinn hjá. Þannig var t.d. áratugurinn 1975 til 1985 sérstaklega helgaður málefnum og réttindum kvenna innan Sameinuðu þjóðanna en eins og við vitum öll eru þau málefni ekki síður í brennidepli nú, meira en þremur áratugum síðar.

Hver einasti dagur ætti með réttu að vera dagur tónlistar en það kemur ekki í veg fyrir að tónlistin eigi sína sérstöku daga. Þannig tók franskur menntamálaráðherra, Jacques Lang, það frumkvæði 1982 að lýsa því yfir að við sumarsólstöður í júní ár hvert skyldi halda hátíð tónlistar, Fête de la Musique. Ég man það frá mínum Parísarárum þegar Vigdís forseti vor sendi honum sérstaka kveðju og tók fram að þetta væri vissulega til eftirbreytni. Kannski er ekki síður úr vegi að halda tónlistarveislu við vetrarsólstöður þegar dag tekur að lengja. Heilög Sesselja, verndardýrlingur tónlistar, á sér dag 22. nóvember og enska tónskáldið Purcell samdi af þessu tilefni dýrleg tónverk. Ég hef sjálfur haft fyrir sið að halda hátíðlega afmælisdaga minna eftirlætistónskálda og verð að viðurkenna að dagatalið er orðið harla þéttsetið því á langri ævi bætast æ fleiri tónskáld við í hópinn.

Ég fagna því mjög að Rotaryhreyfingin hafi sýnt þetta frumkvæði að hefja tónlist til vegs og virðingar einu sinni á ári og ekki er framtakið síðra fyrir þá sök að tækifærið er notað og ungir tónlistarmenn, sem skarað hafa fram úr eru styrktir til frekari afreka. Það er gaman að líta yfir það einvalalið sem fengið hafa viðurkenningu á þessum degi. Það er glæsilegur hópur. Okkar eigin síungi Jónas Ingimundarson sem nú má með réttu kalla Nestor íslenskrar tónlistar, hefur með þessu lagt sitt af mörkum til að tryggja að framtíð íslenskrar tónlistar verði björt.

Einhverjir kynnu að spyrja hvers vegna Rotary ætti sérstaklega að sinna tónlist. Því er auðsvarað. Lítum á einkunnarorð Rotary og spyrjum okkur, er nokkuð sannara og réttara en tónlist, eykur hún ekki drengskap, eflir velvild og vinarhug og er hún ekki öllum til góðs? Allir góðir Rotarymenn eiga því með réttu að vera málsvarar og merkisberar góðrar tónlistar.

Í ys og þys nútímaþjóðfélags , í streitu og kapphlaupi, fánýtu þrasi og eftirsókn eftir hjómi og vindi er andleg heilsa og velferð í voða ef ekki gefst ráðrúm til að nema staðar, njóta augnabliksins. Það er á einhvern máta innritað í genamengi okkar að vera markmiðsdrifin og keppa að einhverju takmarki. Óðar og því marki er náð tekur svo annað við. Þetta er allt góðra gjalda vert en við erum annað og meira en tæki til að ná einhverjum árangri, hver sem hann kann að vera. Það er ekki tilviljun að eitt af kjörorðum dagsins er “núvitund”. Henni má ná úti í náttúrunni, í faðmi fjölskyldunnar, við skoðun myndlistar eða lestur ljóða en hreinasta og tærasta myndbirting núvitundar er greinilega einbeitt hlustun tónlistar. Hvergi lifnar augnablikið við með sama hætti og þá. Það er þá sem spurningin vaknar ekki lengur til hvers eða hvers vegna, augnablikið sjálft er eigin réttlæting, eigin tilgangur.

Í eftirminnilegri ræðu við þetta tækifæri fyrir réttu ári síðan lauk mín ágæta vinkona og starfssystir, Sigríður Snævarr, sendiherra, orðum sínum með því að vitna í Jónas Ingimundar og sagði ” Tónlistin verður til þegar orðunum sleppir.” Þetta kallaði fram í huga minn orð heimspekingsins Wittgensteins ” Wovon man nicht sprechen kann, darüber muss man schweigen “. Það sem eigi verður með orðum tjáð geymir þögnin best.

Þetta má vissulega til sanns vegar færa en eru ekki allar heimsbókmenntirnar tilraun til að tjá með orðum eitthvað sem vart verður komið orðum að. Einn mesti orðsins snillingur á íslenska tungu Halldór Kiljan Laxness sagði í morgunhugleiðingum um Bach eftirfarandi ” Þó hefur ekki komið sá dagur yfir mig að ég efaðist um yfirburði tónlistar yfir bókmenntir í því að tjá þá opinberun sem mannshugurinn hefur af alheiminum. Ég heyri sjaldan svo vonda tónlist að hún segi mér ekki meira en talað orð; og ef það væri ekki vegna tónlistarinnar, mundi ég aldrei ljúka upp útvarpstæki-nema til að hlusta á veðurfregnirnar.” Síðar í sama texta segir, ” Þó grannt sé hlustað æ ofan í æ, og þó undrun og aðdáun þess sem hlustar verði æ því meiri sem hann hlustar lengur, þá heldur þó aðalatriðið að vera jafn óuppgötvað og það er óumræðilegt. Menn geta sosum reynt að svara í orðum , og það hefur sjálfsagt oft verið gert , en ætli flest svörin verði öllu meiri en endurtekning, að breyttu breytanda, á svörum við gömlu spurningunni: til hvers er sólin, tunglið og stjörnurnar’?”

Ef Halldóri Kiljan Laxness verður orða vant hvað getum við aumir dauðlegir  gert annað en hleypt tónlistinni að. En áður en það er gert vil ég aftur vitna til orða hans um annað sem þó á svo vel við um tónlist, ” Dáið er allt án drauma og dapur heimurinn.” Eða eins og Nietzsche lét eftir sér hafa, ” Án tónlistar væri lífið mistök.” Ég hafði ætlað mér að láta Nietzsche eiga síðasta orðið í þessum pistli en þá komu mér í hug nokkrar ljóðlínur úr síðustu bók félaga okkar Sigurðar Pálssonar, sem kvaddi okkur í ár sem leið.

Eldur og skuggar –og rödd
Sólrík glaðværð —-það er rétta innstillingin
Þannig á að berjast við blýið og myrkviðinn
Óréttlæti ofbeldi
Og allan þann langa lista
Gleymdu aldrei áhrifamestu kennurunum:
Voltaire, Mozart, Nietzsche….
Eldur og skuggar -og rödd
Berst þér til eyrna

Þakka ykkur fyrir.

 

1/18 Billedreportage

Distriktskonferencen i Island 2017

Billeder fra adskillige begivenheder på konferencens program og af personer som spillede en speciel rolle. Fotos: Markús Örn Antonsson.

Konferencen startede med et møde i Rk Mosfellssveitar. Klubpræsident Jóhanna Björg Hansen tog imod gæsterne.

Kommunedirektør i Mosfellsbær Haraldur Sverrisson inviterede gæsterne til en reception på vegne af bystyret.

Islands førstedame, præsidentfrue Eliza Reid var hovedtaler.
Distriktsguvernør Knútur Óskarsson og hans hustru Guðný Jónsdóttir.
Mikko Hörkko, D1390 Finland, bragte hilsener fra de nordiske rotarydistrikter.
Tom Thorfinnsson, Minnesota, USA, repræsenterede RI præsidenten Ian H.S. Riseley.

Elev i operasang på Kunstskolen Birta Reynisdóttir sang for gæsterne.
Indkommende guvernør Garðar Eiríksson styrede en workshop for præsidenter, sekretærer og kasserere.
Konferencens præsidenter Hafsteinn Pálsson og Elísabet S. Ólafsdóttir, medlemmer i Rk Mosfellssveitar.

Sangeren Arnar Jónsson optrådte med temamelodien til konferencens hovedemne.
Hovedtaleren professor Inga Dóra Sigfúsdóttir overvejede de unges vilkår.
Jazzist Anna Dúna Halldórsdóttir.
Guvernør Knútur samt Margrét Friðriksdóttir, guvernør 2010-2011, og Hanna María Siggeirsdóttir, ordfører i ungdomsudvalget. Damerne modtog PHF udnævnelser ved afslutningsfesten.
En kurv med lokale grønsager som en tak til tidligere kulturminister Illugi Gunnarsson der holdt en strålende tale om børnenes vilkår før og nu i Island.
Violinisten Gréta Salóme gjorde stor lykke med sine livlige musikalske numre.

 

 

 

1/18 Musiknumre

Underholdning på konferencen

Musiker Arnar Jónsson spillede guitar og sang melodien som henviste til konferencens hovedemne. Jazzsangerinden Anna Dúna Halldórsdóttir fra Kunstskolen i Mosfellsbær optrådte med sine akkompagnatører og skolekammerater, pianisten Magnús Þór Sveinsson og slagtøjsspiller Jón Magnús Jónsson.